YERYÜZÜNDE
savaş insan için değil midir?
Günleri
de gündelikçinin günleri gibi değil midir?
2.
Gölgeyi özliyen köle gibi,
Ücretini
bekliyen gündelikçi gibi,
3.
Böylece miras olarak bana sefalet ayları verildi,
Pay
olarak da bana meşakkat geceleri.
4.
Yatarsam: Ne zaman kalkacağım? derim.
Fakat
gece uzar, ve fecre kadar iki yanıma dönmekten bıkarım.
5.
Etim kurtlarla ve topraktan kabuklarla kaplanmış;
Derim
büzülüyor ve yine açılıyor.
6.
Günlerim çulhanın mekiğinden daha tez,
Ve
bir ümit olmaksızın tükenmedeler.
7.
Hatırla ki, hayatım bir soluktur;
Gözüm
bir daha iyilik görmiyecek.
8.
Bana bakmakta olanın gözü bir daha beni görmiyecek;
Senin
gözlerin üzerimde olacak, fakat ben yok olacağım.
9.
Bulut dağılır ve gider,
Böylece
ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.
10.
Artık evine dönmez,
Ve
artık yeri kendisini tanımaz.
11.
Ben de dilimi tutmıyayım;
Ruhumun
sıkıntısı ile söyliyeyim;
Canımın
acılığı ile şekva edeyim.
12.
Ben deniz miyim, yahut deniz canavarı mıyım ki.
Üzerime
bekçi koydun?
13.
Yatağım beni teselli edecek,
Döşeğim
şekvamı dindirecek, dediğim zaman,
14.
Beni ruyalarla korkutuyorsun,
Ve
rüyetlerle beni yıldırıyorsun;
15.
Ve canım boğulmağı,
Ve
bu kemiklerden ziyade ölümü iyi sayar.
16.
Hayatımdan tiksiniyorum; ebediyen yaşamak istemem;
Benden
el çek, çünkü günlerim bir boşluk!
17.
İnsan nedir ki, onu büyütesin,
Ve
yüreğin onunla meşgul olsun,
18.
Ve her sabah onu yoklıyasın,
Ve
her lâhza onu deniyesin?
19.
Daha ne kadar gözünü üzerimden çevirmiyeceksin,
Ve
salyamı yutacak zaman kadar beni bırakmıyacaksın?
20.
Suç ettimse, sana ne ettim, ey insan gözcüsü?
Niçin
beni kendine hedef ettin?
Ve
ben kendime bir yük oldum.
21.
Ve niçin günahımı bağışlamaz, fesadımı da gidermezsin?
Çünkü
şimdi toprakta yatacağım;
Ve
beni çok arıyacaksın, fakat ben bulunmıyacağım.